ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΟΛΤΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΗΡΕΜΙΑ ΚΑΙ ΝΕΥΡΑ ΜΕ ΤΟ ΛΙΜΕΝΙΚΟ
Όπως πολλά βράδια, έτσι και σήμερα, εγώ και ένας φίλος μου αποφασίσαμε να περπατήσουμε στην παραλία. Μια νυχτερινή βόλτα θα μας χαλάρωνε από το τρέξιμο της ημέρας ή μήπως όχι;…

Τα έργα στα λεγόμενα θεματικά πάρκα ακόμα να ολοκληρωθούν. Εδώ και δυόμισι χρόνια λαμαρίνες έχουν κλείσει ένα μέρος του πάρκου, από το Μέγαρο Μουσικής έως τον Όμιλο και δεν λένε ακόμα να παραδοθούν στους Θεσσαλονικείς. Απαράδεκτο. Οι ρυθμοί ολοκλήρωσης του έργου θυμίζουν χελώνα και να σκεφτεί κανείς πως οι εργολάβοι πρέπει να φτάσουν μέχρι τον Λευκό Πύργο. Ελπίζω μέχρι τότε να είμαι στη ζωή, να τα… καμαρώσω!

Τα μόνα που φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί, είναι τα φώτα. Πελώριοι σιδερένιοι στύλοι, δίχως καμία αισθητική, που για να θυμίζουν… κατάρτι (έτσι λένε οι υπεύθυνοι…) έχουν κολλήσει από πάνω του έναν οριζόντιο στύλο με μια ελαφριά καμπύλη. Αθλιότητες δηλαδή. Χάθηκαν να βάλουν φαναράκια ή έστω στύλους με μια άλφα αισθητική; Για πάρκο μιλάμε, όχι για… καράβι.

Αφού σχολιάσαμε τα περίφημα ανολοκλήρωτα θεματικά πάρκα του Παπαγεωργόπουλου, συνεχίσαμε προς το κέντρο της πόλης, μέσα από το παρκάκι του Οδυσσέα Φωκά. Ε λοιπόν δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα από τις μεσημεριανές και νυχτερινές βόλτες των σκύλων με τα αφεντικά τους, που βγαίνουν για λίγο για να παίξουν με τους φίλους τους! Τυγχάνει να έχω δύο σκυλιά, οπότε μπορώ να ξέρω τι ευτυχία νοιώθουν οι ιδιοκτήτες των σκυλιών, όταν τα βλέπουν ελεύθερα να παίζουν στο πάρκο με άλλα σκυλιά, αλλά κυρίως τα ίδια, που ξεμουδιάζουν δυο- τρεις φορές την ημέρα από την κλεισούρα του διαμερίσματος, στα πάρκα της παραλίας.

Αφού για μια ακόμα φορά παρατηρήσαμε μαγεμένοι τις περίφημες ομπρέλες του Ζογγολόπουλου, φτάσαμε έξω απ’ το Μακεδονία Παλλάς, όπου δεκάδες πολυτελή αυτοκίνητα ήταν παράνομα παρκαρισμένα. Μάλλον κάποιος πολιτικάντης θα δεξιώνεται στις αίθουσες του ξενοδοχείου. Φυσικά αστυνομία πουθενά για να γράψει τα παράνομα παρκαρισμένα- και πολυτελή φυσικά- αυτοκίνητα. Κάποιος φωνάζει πως έχει ειδοποιήσει εδώ και μισή ώρα την αστυνομία, αλλά αυτή είναι άφαντη. Και φυσικά ούτε καν θα εμφανιστεί, καθώς φαίνεται να έχει «ενημερωθεί» από τον… οικοδεσπότη της δεξίωσης να κάνει τα στραβά μάτια, όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Οι μόνοι που αναμένεται να κάνουν την εμφάνισή τους είναι οι "πάνθηρες των δρόμων", η ομάδα αυτή της Θεσσαλονίκης, που όταν βλέπουν ένα παράνομο σταθμευμένο αυτοκίνητο, κολλάνε στο τζάμι του ένα αυτοκόλλητο που σωστά λέει: "Ειμαι γάιδαρος, παρκάρω όπου γουστάρω!"

Στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου οι «φρουροί» του αγάλματος όπως πάντα εκεί. Είναι οι νεαροί σκέιμπορτς, που με τα πατίνια τους κάνουν φοβερές φιγούρες γύρω από το άλογο του Αλεξάνδρου.

Στο πεζουλάκι της παραλίας δεκάδες νεαροί κάθονται αγκαλιασμένοι, χαμογελούν, τραγουδούν και χαζεύουν τα φωτισμένα πλοία που βρίσκονται καταμεσής του Θερμαϊκού και θυμίζουν μικρά νησάκια σε απέραντο ωκεανό. Στο πλάι η πόλη με τα χιλιάδες φώτα της, τα κάστρα επιβλητικά να θυμίζουν την ένδοξη ιστορία αυτής της πόλης και στην παραλία μερικές οικοδομές βυθισμένες στο σκοτάδι, εξαιτίας της απεργίας των εργαζομένων στη ΔΕΗ. Στην άκρη το λιμάνι, με τους υψωμένους γερανούς, να θυμίζουν πως μερικοί άνθρωποι τέτοια ώρα δουλεύουν…

Περπατήσαμε έως την παλιά παραλία, ακούσαμε διάφορους ήχους από τις καφετέριες στη Λεωφόρο Νίκης και φτάσαμε μέχρι το εμπορικό κέντρο, στην Αριστοτέλους. Ανεβοκατεβήκαμε τις κυλιόμενες σκάλες, χαζέψαμε τις ταινίες που παίζονται αυτές τις ημέρες στον κινηματογράφο, γελάσαμε με τους ταλαίπωρους αθλούμενους, που έτρεχαν στους διαδρόμους του χλιδάτου- πλην κιτς- γυμναστηρίου του εμπορικού και κατεβαίνοντας την Παύλου Μελά, βρεθήκαμε και πάλι στην παραλία.

Ξαφνικά είδαμε καμιά δεκαριά ανθρώπους να είναι μαζεμένοι στην άκρη του πλακόστρωτου της παραλίας, στο ύψος του Μακεδονία Παλλάς, και να κοιτούν το βυθό της θάλασσας. Κοντέψαμε κι εμείς και τότε είδαμε ένα σκυλάκι βουτηγμένο στα παγωμένα και βρώμικα νερά του Θερμαϊκού, που προσπαθούσε να σωθεί κα με δυσκολία είχε καταφέρει να μπει μέσα σε έναν σωλήνα υπονόμου για να γλιτώσει από το νερό που το έπνιγε. Μια γυναίκα προσπαθούσε μάταια να το βγάλει με ένα λουράκι, ενώ κάποιοι κάλεσαν το Λιμενικό Σώμα σε βοήθεια.

Το Λιμενικό φυσικά δεν εμφανίστηκε ποτέ και μάταια όλοι το περιμέναμε, παρά τις διαβεβαιώσεις τον υπευθύνων, που στο τέλος για να μην τους ενοχλούμε, κατέβασαν και τα τηλέφωνα, οπότε η επικοινωνία μας με το Λιμενικό Σώμα ήταν πλέον αδύνατη…

Όσοι έχουμε στη κατοχή μας σκυλιά παραμείναμε εκεί, για να μπορέσουμε να κάνουμε κάτι να σώσουμε το σκυλάκι, ενώ όσοι δεν γνωρίζουν πως είναι να έχεις έναν σκύλο σύντροφο, έφυγαν αδιάφοροι, έχοντας προδικάσει τη μοίρα του σκυλιού, που ήταν ο βέβαιος πνιγμός.

Η ώρα περνούσε, ώσπου εμφανίστηκε ένας αλλοδαπός νεαρός, ο οποίος μόλις αντιλήφθηκε τι συμβαίνει αποφάσισε να βγάλει ο ίδιος το σκυλάκι από το νερό. Ζήτησε από τους φίλους του να τον κρατήσουν και έφτασε μέχρι την επιφάνεια της θάλασσας για να βγάλει το σκυλάκι. Τελικά τα κατάφερε! Το σκυλάκι σώθηκε χάρης τη γενναία προσπάθεια του νεαρού, ο οποίος έβαλε τη μπλούζα του και αποχώρησε αθόρυβα…

Η συγκίνηση όλων μας, των φιλόζωων δηλαδή, γιατί οι υπόλοιποι είχαν φύγει, ήταν μεγάλη. Ψάχναμε τον νεαρό για να τον συγχαρούμε, μα ο ίδιος είχε φύγει και βρίζαμε το Λιμενικό Σώμα για την απάνθρωπη συμπεριφορά του, το οποίο και αν μη τι άλλο το πληρώνουμε κι εμείς, οι Έλληνες πολίτες!

Το σκυλάκι έκανε εμετό, έβγαλε το θαλασσινό νερό από μέσα του και απομακρύνθηκε φοβισμένο με την παρέα του… Φύγαμε κι εμείς προβληματισμένοι για τα σπίτια μας…

Θέλω να πω συγχαρητήρια στο νεαρό αλλοδαπό για την πράξη του. Και να ζητήσω συγνώμη για την πολλές φορές απάνθρωπη συμπεριφορά μας απέναντι στους ξένους που έρχονται στη χώρα μας. Προτιμώ να έχω στη χώρα μου άτομα σαν αυτόν τον νεαρό αλλοδαπό, παρά αναίσθητους και απάνθρωπους Έλληνες, σαν αυτούς που σήμερα το βράδυ βρισκόντουσαν στο Λιμενικό Σώμα της Θεσσαλονίκης. Καληνύχτα σας…