260.000 ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

ΑΥΣΤΗΡΕΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ

Μετά την Τράπεζα της Ελλάδος και ο διεθνής ελεγκτικός οίκος Fitch σήμανε συναγερμό στις ελληνικές τράπεζες για τα «κανόνια» του μέλλοντος στα στεγαστικά δάνεια. Σε έκθεσή της, επισημαίνει ότι υπάρχουν ορατοί κίνδυνοι από τα στεγαστικά δάνεια με χαμηλό επιτόκιο εκκίνησης, το οποίο μετά τη λήξη του μετατρέπεται σε κυμαινόμενο.

Ήδη περίπου 30.000 στεγαστικά δάνεια τελευταίας γενιάς, δηλαδή που χορηγήθηκαν μετά το 2001, έχουν αρχίσει να «σκάνε», καθώς οι δανειολήπτες τους καθυστερούν ή δηλώνουν αδυναμία αποπληρωμής της δόσης τους. Αυτό σημαίνει ότι χιλιάδες δανειολήπτες βρίσκονται μια ανάσα πριν από την ολοκλήρωση της σταθερής περιόδου και σύντομα θα κληθούν να πληρώσουν αυξημένη δόση με βάση τα τρέχοντα υψηλά επιτόκια.

Τι να προσέχετε στις συμβάσεις
Τα προβλήματα με τα στεγαστικά δάνεια χαμηλής εκκίνησης, όπως ονομάζονται, ξεκινούν όταν λήγει η σταθερή περίοδος, καθώς το επιτόκιο μπορεί ακόμη και να διπλασιαστεί. Οι δανειολήπτες επιβαρύνονται μόνο με τους τόκους του δανείου ή ακόμα και μέρος των τόκων για τα πρώτα 1-3 χρόνια, μεταθέτοντας για αργότερα την αποπληρωμή του κεφαλαίου.

Υπάρχει έτσι η πιθανότητα η τράπεζα να εκτοκίζει τα πρώτα χρόνια μόνο τους τόκους με το χαμηλό επιτόκιο, ενώ το κεφάλαιο να εκτοκίζεται αναδρομικά με το υψηλότερο που θα ισχύει μετά.Οι τράπεζες για να «πριμοδοτήσουν» τον πελάτη τους τα πρώτα χρόνια, τον δεσμεύουν στη συνέχεια με μια σειρά όρων. Έτσι, στις συμβάσεις αυτών των δανείων μπορεί να αναγράφεται ότι δεν επιτρέπεται στο δανειολήπτη η πρόωρη αποπληρωμή του δανείου του ή η μεταφορά της οφειλής σε άλλη τράπεζα για προκαθορισμένο χρονικό διάστημα μετά τη λήξη της προσφοράς, που μπορεί να φθάνει και τα 10 χρόνια. Σε περίπτωση μεταφοράς ή πρόωρης εξόφλησης στην κυμαινόμενη περίοδο, ο δανειολήπτης επιβαρύνεται με σημαντική ποινή, η οποία αντιστοιχεί στη διαφορά επιτοκίου την τρέχουσα περίοδο επί το ποσό εξόφλησης.

Επίσης, οι υποψήφιοι δανειολήπτες θα πρέπει να ελέγχουν αν υπάρχει η δυνατότητα επιλογής του επιτοκίου μετά το πέρας της σταθερής περιόδου, δηλαδή θα είναι υποχρεωτικά κυμαινόμενο ή θα υπάρχει δυνατότητα επιλογής εκ νέου για σταθερό επιτόκιο.