Η επικαιρότητα τρέχει και όσο κι αν θέλει κάποιος να την παρακολουθήσει δυσκολεύεται, καθώς η λεγόμενη οικονομική κρίση που έχει απλωθεί πάνω από τη χώρα μας απασχολεί πλέον τους περισσότερους Έλληνες। 
Διαβάζω πως οι αιτήσεις για έξωση από κατοικίες και καταστήματα έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα, καθώς όσες κατατέθηκαν το πρώτο δίμηνο του 2011 ξεπερνούν κι αυτές που κατατέθηκαν όλο το 2010. Παρατηρώ γύρω μου μια νέα γενιά να «ξεφυτρώνει» και είναι αυτή των νεόπτωχων. Ακούω για απολύσεις προσωπικού και κλείσιμο επιχειρήσεων και απορώ με τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίες βέβαια υπαγορεύονται από το μνημόνιο και την τρόικα. Και αναρωτιέμαι, αν μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει, να βελτιωθεί, αν οι νέοι μας μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο ή είναι καταδικασμένοι μαζί με εμάς να πορεύονται με αβεβαιότητα στο μέλλον…
Από την άλλη, άραγε γιατί αυτή η σιωπή; Άραγε γιατί κανένας μας δεν σηκώνεται από τον καναπέ, γιατί κανείς δεν σηκώνει ανάστημα, δεν υψώνει φωνή, δεν επαναστατεί;
Γιατί ο ξεσηκωμός των λαών της Αφρικής δεν αποτελεί παράδειγμα για εμάς; Πολλά γιατί και πολλές οι απαντήσεις. Το νόημα όλων αυτών όμως είναι πως ο καιρός περνάει εις βάρος των Ελλήνων. Σήμερα των συμπολιτών μας και αύριο ίσως εμάς των ιδίων.
Ωστόσο, υπάρχουν και μερικές ομάδες συνειδητοποιημένων πολιτών, αυτοί που δείχνουν την αντίθεσή τους με τις κινήσεις της κυβέρνησης και της προκλητικότητας των βουλευτών της χώρας μας.
Είναι το κίνημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», που τα κυβερνητικά στελέχη και τα φερέγγυα τους δημοσιογράφοι του MEGA CHANNEL (Τρέμη, Πρετεντέρης) θέλουν να ονομάζουν «τζαμπαζήδες», οι απλοί πολίτες που συγκεντρώνονται έξω από τα σπίτια των πρώην πρωθυπουργών της χώρα μας και διαδηλώνουν την οργή τους για τα όσα έπραξαν τα χρόνια της παντοδυναμίας τους, οι ομάδες φοιτητών που γιουχάισαν τόσο τον Γιώργο Παπανδρέου στο εξωτερικό, όσο και τον Κώστα Καραμανλή, αλλά και τον Θεόδωρο Πάγκαλο στο Παρίσι, οι κάτοικοι της Κερατέας που καθημερινά έρχονται σε σύγκρουση με τα ΜΑΤ για τον παράνομο ΧΥΤΑ που θέλει να κατασκευάσει το κράτος στην περιοχή τους, αλλά και άλλοι ευσυνείδητοι πολίτες που δεν διστάζουν να εκφράσουν την οργή τους στα μούτρα των πολιτευτών μας, όποτε τους συναντούν στο δρόμο.
Δηλώνω απερίφραστα τη στήριξή μου σε όλες αυτές της ομάδες αφύπνισης και ελπίζω κάποτε η δύναμή τους να είναι τόσο μεγάλη, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να μας εκπροσωπήσουν και στο Κοινοβούλιο.
Κι αυτό γιατί με θλίψη παρατηρώ όλα τα κόμματα της Βουλής να μην μπορούν να εκφράσουν διαφορετικές θέσεις, πέραν αυτών που θέλει η Τρόικα. Και δεν εξαιρώ την Αριστερά. Αντιθέτως, σε αυτήν ρίχνω και το μεγαλύτερο βάρος, καθώς στο πέρασμα των χρόνων το κόμματα της Αριστεράς πρωτοστατούσαν για την κοινωνική αλλαγή και τώρα σιωπούν…
Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σπάσει αυτή η σιωπή από τις φωνές των πολιτών. Νομίζω πως δεν πρέπει να ανεχτούμε άλλες υποχωρήσεις στα δικαιώματα μας, τόσο στα εργασιακά, όσο και στα ατομικά. Η αξιοπρέπεια όλων έχει ποδοπατηθεί, το χαμόγελο τείνει να γίνει μόνιμη θλίψη και όλα αυτά φυσικά χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Κράτησα κάτι που άκουσα προχθές από την εκπομπή του Πρετεντέρη, του «υπηρέτη» του ΠΑΣΟΚ, και θέλω να το αποτυπώσω στο blog μου.
Για να το διαβάζω και να το χωνεύω καλύτερα. Είχε καλεσμένη την Μιράντα Ξαφά, ελληνίδα και πρώην Αντιπρόεδρος του ΔΝΤ. Ούτε πολύ, ούτε λίγο, η καθ’ όλα αρμόδια για να μιλήσει για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, δήλωσε: «Είναι ξεκάθαρο. Η Ελλάδα βρίσκεται σε χρεοκοπία εν αναστολή.» Τι σημαίνει αυτό; Πως δυστυχώς επτωχεύσαμε, χρεοκοπήσαμε, αλλά ακόμα δεν μας το ανακοινώνουν, για να μπορέσουν να υλοποιήσουν πρώτα τα σχέδια που έχουν εις βάρος των Ελλήνων. Εύχομαι πριν είναι αργά να τους αποτρέψουμε! Όλοι μαζί, σαν μία γροθιά! 
Διαβάζω πως οι αιτήσεις για έξωση από κατοικίες και καταστήματα έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα, καθώς όσες κατατέθηκαν το πρώτο δίμηνο του 2011 ξεπερνούν κι αυτές που κατατέθηκαν όλο το 2010. Παρατηρώ γύρω μου μια νέα γενιά να «ξεφυτρώνει» και είναι αυτή των νεόπτωχων. Ακούω για απολύσεις προσωπικού και κλείσιμο επιχειρήσεων και απορώ με τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίες βέβαια υπαγορεύονται από το μνημόνιο και την τρόικα. Και αναρωτιέμαι, αν μπορεί αυτή η κατάσταση να αλλάξει, να βελτιωθεί, αν οι νέοι μας μπορούν να ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο ή είναι καταδικασμένοι μαζί με εμάς να πορεύονται με αβεβαιότητα στο μέλλον…Από την άλλη, άραγε γιατί αυτή η σιωπή; Άραγε γιατί κανένας μας δεν σηκώνεται από τον καναπέ, γιατί κανείς δεν σηκώνει ανάστημα, δεν υψώνει φωνή, δεν επαναστατεί;
Γιατί ο ξεσηκωμός των λαών της Αφρικής δεν αποτελεί παράδειγμα για εμάς; Πολλά γιατί και πολλές οι απαντήσεις. Το νόημα όλων αυτών όμως είναι πως ο καιρός περνάει εις βάρος των Ελλήνων. Σήμερα των συμπολιτών μας και αύριο ίσως εμάς των ιδίων.Ωστόσο, υπάρχουν και μερικές ομάδες συνειδητοποιημένων πολιτών, αυτοί που δείχνουν την αντίθεσή τους με τις κινήσεις της κυβέρνησης και της προκλητικότητας των βουλευτών της χώρας μας.
Είναι το κίνημα «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω», που τα κυβερνητικά στελέχη και τα φερέγγυα τους δημοσιογράφοι του MEGA CHANNEL (Τρέμη, Πρετεντέρης) θέλουν να ονομάζουν «τζαμπαζήδες», οι απλοί πολίτες που συγκεντρώνονται έξω από τα σπίτια των πρώην πρωθυπουργών της χώρα μας και διαδηλώνουν την οργή τους για τα όσα έπραξαν τα χρόνια της παντοδυναμίας τους, οι ομάδες φοιτητών που γιουχάισαν τόσο τον Γιώργο Παπανδρέου στο εξωτερικό, όσο και τον Κώστα Καραμανλή, αλλά και τον Θεόδωρο Πάγκαλο στο Παρίσι, οι κάτοικοι της Κερατέας που καθημερινά έρχονται σε σύγκρουση με τα ΜΑΤ για τον παράνομο ΧΥΤΑ που θέλει να κατασκευάσει το κράτος στην περιοχή τους, αλλά και άλλοι ευσυνείδητοι πολίτες που δεν διστάζουν να εκφράσουν την οργή τους στα μούτρα των πολιτευτών μας, όποτε τους συναντούν στο δρόμο.Δηλώνω απερίφραστα τη στήριξή μου σε όλες αυτές της ομάδες αφύπνισης και ελπίζω κάποτε η δύναμή τους να είναι τόσο μεγάλη, ώστε να έχουν τη δυνατότητα να μας εκπροσωπήσουν και στο Κοινοβούλιο.
Κι αυτό γιατί με θλίψη παρατηρώ όλα τα κόμματα της Βουλής να μην μπορούν να εκφράσουν διαφορετικές θέσεις, πέραν αυτών που θέλει η Τρόικα. Και δεν εξαιρώ την Αριστερά. Αντιθέτως, σε αυτήν ρίχνω και το μεγαλύτερο βάρος, καθώς στο πέρασμα των χρόνων το κόμματα της Αριστεράς πρωτοστατούσαν για την κοινωνική αλλαγή και τώρα σιωπούν…Νομίζω πως ήρθε η ώρα να σπάσει αυτή η σιωπή από τις φωνές των πολιτών. Νομίζω πως δεν πρέπει να ανεχτούμε άλλες υποχωρήσεις στα δικαιώματα μας, τόσο στα εργασιακά, όσο και στα ατομικά. Η αξιοπρέπεια όλων έχει ποδοπατηθεί, το χαμόγελο τείνει να γίνει μόνιμη θλίψη και όλα αυτά φυσικά χωρίς κανένα αντίκρισμα.
Κράτησα κάτι που άκουσα προχθές από την εκπομπή του Πρετεντέρη, του «υπηρέτη» του ΠΑΣΟΚ, και θέλω να το αποτυπώσω στο blog μου.
Για να το διαβάζω και να το χωνεύω καλύτερα. Είχε καλεσμένη την Μιράντα Ξαφά, ελληνίδα και πρώην Αντιπρόεδρος του ΔΝΤ. Ούτε πολύ, ούτε λίγο, η καθ’ όλα αρμόδια για να μιλήσει για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας, δήλωσε: «Είναι ξεκάθαρο. Η Ελλάδα βρίσκεται σε χρεοκοπία εν αναστολή.» Τι σημαίνει αυτό; Πως δυστυχώς επτωχεύσαμε, χρεοκοπήσαμε, αλλά ακόμα δεν μας το ανακοινώνουν, για να μπορέσουν να υλοποιήσουν πρώτα τα σχέδια που έχουν εις βάρος των Ελλήνων. Εύχομαι πριν είναι αργά να τους αποτρέψουμε! Όλοι μαζί, σαν μία γροθιά! 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου