ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΙΚΗΣ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ
Ήταν 25 Νοεμβρίου του 1960, όταν τρεις αδερφές δολοφονήθηκαν στον Άγιο Δομίνικο, εξαιτίας της πολιτικής τους δράσης. Ο θάνατος τους ξεσήκωσε τον γυναικείο πληθυσμό, ενώ ο ΟΗΕ καθιέρωσε την ημερομηνία της δολοφονίας τους ως ημέρα αφιερωμένη στην αντιμετώπιση της βίας εναντίον των γυναικών.

Σήμερα, περίπου πενήντα χρόνια μετά τη δολοφονία των τριών γυναικών, το πρόβλημα φαίνεται να μην έχει ακόμα αντιμετωπιστεί, καθώς περίπου το 30% των γυναικών στο πλανήτη έχουν πέσει θύμα ξυλοδαρμού, βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν, λιθοβολήθηκαν, ακόμα και ακρωτηριάστηκαν, ενώ οι μισές από αυτές δε μιλούν ποτέ για το έγκλημα…

Ποιες μορφές όμως έχει η βία κατά των γυναικών; Καταρχήν το trafficking, όπου δεκάδες κορίτσια και γυναίκες, σε αναζήτηση καλύτερης ζωής, πείθονται να εργαστούν σε άλλη χώρα, παγιδεύονται όμως σε έναν κόσμο φυσικής, ψυχολογικής, σεξουαλικής κακοποίησης και οικονομικής στέρησης. Το trafficking εμπορεύεται με το χειρότερο τρόπο τις ανθρώπινες ζωές, καταστρέφει τα όνειρα, κατακερματίζει την αξιοπρέπεια αι διαλύει την προσωπικότητα της γυναίκας.

Από την άλλη, οι παραδόσεις και τα ήθη σε πολλά κράτη προωθούν τη βία κατά των γυναικών, με πιο χαρακτηριστικό το γεννητικό ακρωτηριασμό (κλειτοριδεκτομή). Σύμφωνα με στοιχεία, πάνω από 130 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποβληθεί σε κλειτοριδεκτομή στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στην Ινδία, στη Μαλαισία, στη Σρι Λάνκα, καθώς και στην Κεντρική και Νότια Αμερική, μέθοδος που αποκλείει τον οργασμό σε μια γυναίκα.

Οι δολοφονίες γυναικών για προίκα, από τον άντρα της, (κυρίως στην Ινδία, όπου 6.000 γυναίκες φονεύονται κάθε χρόνο ή αυτοκτονούν) σε αντίποινα προς την οικογένειά της, που δεν ικανοποίησαν τις οικονομικές του απαιτήσεις, καθώς και οι πρόωροι γάμοι, ακόμα και κοριτσιών ηλικίας 5 ή 6 ετών, από τις οικογένειές τους, για να πάρουν χρήματα ή άλλα αγαθά, στην Νότια Ασία και την Αφρική είναι δυστυχώς σύνηθες φαινόμενο.

Σε πολλές κοινωνίες παρατηρούνται και οι δολοφονίες «τιμής», όπου γυναίκες δολοφονούνται από τους συγγενείς τους, επειδή είχαν προγαμιαίες σχέσεις ή κατηγορούνται για μοιχεία, για να «προστατευτεί η οικογενειακή τιμή». Ο ετη΄σιος παγκόσμιος αριθμός των φόνων «τιμής» ξεπερνά τους 5.000, ενώ οι δολοφονίες αυτές συναντώνται καθημερινά στην Τουρκία, στη Μέση Ανατολή, στη Βραζιλία, στη Μεσόγειο, αλλά και σε κοινότητες μεταναστών στη Γερμανία, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Στην Κίνα, η απαγόρευση απόκτησης και δεύτερου παιδιού, οδηγεί πολλές γυναίκες σε αναγκαστική άμβλωση, όπου με τη βία τα όργανα του κράτους τους οδηγούν στα νοσοκομεία και τους αφαιρούν το έμβρυο, μη μπορώντας να προβάλλουν αντίσταση…

Επίσης, η ενδοοικογενειακή βία συναντάνται σχεδόν σε όλες τις κοινωνίες, όπου το σπίτι για πολλές γυναίκες δεν είναι συνώνυμο της αρμονίας, αλλά του τρόμου, καθώς συχνά βιάζονται, ξυλοκοπούνται και ζουν υπό οικονομική στέρηση από τους συζύγους τους, ενώ σπάνια ζητούν υποστήριξη είτε λόγω φόβου, είτε γιατί η κρατική στήριξη είναι ανεπαρκής.

Τέλος, ο βιασμός είναι μία από τις χειρότερες μορφές βίας εναντίον των γυναικών, όπου καταπατάται βάναυσα η αξιοπρέπειά τους, πόσο μάλλον όταν ο βιαστής δεν καταδικάζεται με υψηλές ποινές ή μπορεί και να αθωωθεί εάν προτείνει να παντρευτεί το θύμα… Επίσης, ας μην ξεχνάμε πως οι βιασμοί χρησιμοποιούνται και ως «όπλο» σε πολέμους, ακόμα και από τους στρατιώτες του ΟΗΕ, που σήμερα γιορτάζει την ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών…