ΤΕΛΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΠΟΥ ΤΙΜΟΥΝ ΤΟΝ ΟΡΚΟ ΤΟΥΣ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΠΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΓΑΣΤΟΥΝΗΣ
Οι καλοκαιρινές μας διακοπές στη Ζάκυνθο είχαν ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς. Οι ημέρες περνούσαν ευχάριστα και παρά τις… καλοκαιρινές γκρίνιες που πολλές φορές κάνουν απρόσμενα την εμφάνισή τους, η ξαφνική παρουσία δύο ακόμα φίλων από τη Θεσσαλονίκη, μας γέμισε με χαρά.

Στην επιστροφή τίποτα δεν προμήνυε αυτό που μας συνέβη, καθώς μια ξαφνική αδιαθεσία του Γιώργου, ακριβώς στο χωριό Μυρσίνη του νομού Ηλείας, μας αναστάτωσε και μας τρόμαξε, εμένα δηλαδή, γιατί ο Ανδρέας και ο άλλος Γιώργος φάνηκαν πιο ψύχραιμοι από εμένα. Η κατάσταση της υγείας του Γιώργου απαιτούσε την άμεση μεταφορά του σε νοσοκομείο με ασθενοφόρο. Και εκεί άρχισε ο Γολγοθάς μας, καθώς όταν απευθυνθήκαμε στο Κέντρο Υγείας της Γαστούνης, μας ενημέρωσαν πως δεν υπήρχε ασθενοφόρο, ενώ όταν αναζητήσαμε ασθενοφόρο από το Κέντρο Υγείας Αμαλιάδας, μας έκλεισαν κατάμουτρα το τηλέφωνο. Η αγένεια και η απανθρωπιά σε όλο της το μεγαλείο! Επιεικώς απαράδεκτοι!

Αναζητήσαμε την… τύχη μας στο νοσοκομείο του Πύργου, όπου μετά την αρχική τους άρνηση και τις μετέπειτα υστερικές μου φωνές, ο υπάλληλος του τηλεφωνικού κέντρου αποφάσισε να μας στείλει τελικά ασθενοφόρο. Και παρά την άρνηση που εισέπραξα αρχικά, μετά συγκινήθηκα με το ενδιαφέρον που υπέδειξε ο υπάλληλος, καθώς μας τηλεφωνούσε κάθε 5 λεπτά, για να ενημερωθεί για την κατάσταση του ασθενούς, μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο στη Μυρσίνη.

Όση ώρα ο Γιώργος καθόταν στο προαύλιο της εκκλησίας, έχοντας ενοχλήσεις στην καρδιά, κάτοικοι της Μυρσίνης έτρεξαν να μας βοηθήσουν ή να καλέσουν κάποιον τοπικό γιατρό. Το ενδιαφέρον τους μας συγκίνησε πολύ. Τελικά ακόμα και σήμερα υπάρχει ανθρωπιά…

Το ασθενοφόρο ήρθε και μας μετέφερε στο Κέντρο Υγείας της Γαστούνης. Από εκεί και πέρα ο Γολγοθάς μας τελείωσε, καθώς όλα λειτούργησαν άψογα. Γιατροί και νοσηλευτές μας περίμεναν στο Κέντρο Υγείας της Γαστούνης και αμέσως, συνοδεία γιατρού, μας μετέφεραν στο νοσοκομείο του Πύργου για περαιτέρω εξετάσεις.

Το νοσοκομείο του Πύργου είναι σχετικά καινούριο, ωστόσο αυτό δεν μετράει τόσο, όσο ότι οι γιατροί που το στελεχώνουν είναι πολύ σοβαροί και σπουδαίοι επιστήμονες. Έπεσαν όλοι πάνω από τον Γιώργο, τον εξέτασαν και μας κράτησαν μέχρι να δούμε πως θα πάει η κατάστασή του. Δεν έφυγαν στιγμή από τα επείγοντα και εξέτασαν όλους τους ασθενείς που ήρθαν εκείνη την ημέρα, με απίστευτο ζήλο και προσήλωση στην επιστημονική τους δουλειά. Αργά το βράδυ, μας είπαν να φύγουμε, καθώς όλες οι εξετάσεις που κάναμε δεν έδειξαν τίποτα ανησυχητικό. Μας έδωσαν τις πολύτιμες συμβουλές τους και αποχωρήσαμε…

Θέλω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω τους γιατρούς του καρδιολογικού τμήματος του νοσοκομείου του Πύργου, το νοσηλευτικό προσωπικό, αλλά και τους τραυματιοφορείς για την αμέριστη φροντίδα που επέδειξαν στον Γιώργο, καθώς και τους γιατρούς στο Κέντρο Υγείας της Γαστούνης. Μακάρι όλοι οι συνάδελφοί τους να λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο. Μακάρι να ενδιαφέρονται όλοι τόσο πολύ για τους ασθενείς τους και μακάρι όλοι να βρίσκονται πάντα στις θέσεις όταν έχουν εφημερία, πράγμα σπάνιο στις μέρες μας. Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά σώζουν ζωές.

Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τον υπάλληλο του τηλεφωνικού κέντρου του νοσοκομείου του Πύργου, που ήταν σε υπηρεσία εκείνο το μεσημέρι της 18ης Αυγύστου 2008 και μας έστειλε άμεσα ασθενοφόρο, αλλά και για το ενδιαφέρον του, καθώς κάθε 5 λεπτά ζητούσε να μάθει την υγεία του ασθενή, μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο και να του ζητήσω συγνώμη για τις… υστερικές φωνές μου. Ιδιαίτερα, τον γιατρό που συνόδευσε τον Γιώργο με το ασθενοφόρο από το Κέντρο Υγείας της Γαστούνης έως το νοσοκομείο του Πύργου, αλλά και τον γιατρό του νοσοκομείου που ανέλαβε την ιατρική φροντίδα του. Ζητώ συγνώμη, αλλά μέσα στο άγχος μου δεν συγκράτησα τα ονόματά τους.

Επίσης, να ευχαριστήσω την κυρία που κάθεται ακριβώς απέναντι από την εκκλησία της Μυρσίνης, καθώς μόλις αντιλήφθηκε τι συνέβη, ήρθε να μας βοηθήσει, μας έδωσε τα τηλέφωνα από το νοσοκομείο Πύργου και των κοντινών Κέντρων Υγείας, τηλεφώνησε σε γιατρό, για να μας πει τι πρέπει να κάνουμε, αλλά και απομάκρυνε τους περαστικούς, για να μπορέσει ο Γιώργος να ηρεμήσει.

Τέλος, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου θέλω να ευχαριστήσω τον Ανδρέα και τον Άρη, αλλά κυρίως τον Γιώργο, που στάθηκε σε μένα και τον Γιώργο σαν αδερφός. Τον ευχαριστώ και ελπίζω κάποτε να του το ξεπληρώσω. Μου απέδειξε με τη στάση του πως τελικά η φιλία παραμένει το πιο δυνατό πράγμα στον κόσμο…

Όταν η ζωή ενός ασθενή κινδυνεύει, τελικά το βασικότερο όλων είναι πόσο γρήγορα θα καταφτάσει σε αυτόν το ασθενοφόρο. Αυτό οφείλουν να το συνειδητοποιήσουν στο Κέντρο Υγείας της Αμαλιάδας και να μην κλείνουν άλλη φορά το τηλέφωνο σε κάποιον που ζητάει τη βοήθειά τους. Επίσης, όσοι από εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο, έχετε την οικονομική δυνατότητα να πραγματοποιήσετε μια δωρεά, ας είναι αυτή η αγορά ενός ασθενοφόρου. Πιστέψτε με, θα σώσετε πολλές ζωές… Θα γίνετε ο φύλακας- άγγελος πολλών ασθενών.

Εύχομαι υγεία κυρίως σε όλους σας.