Για πρώτη φορά στα παγκόσμια πολιτικά δρώμενα πρωθυπουργός μιας χώρας προκηρύσσει πρόωρες εκλογές, παρόλο που γνωρίζει πως θα τις χάσει. Η παγκόσμια αυτή πρωτοτυπία ανήκει στον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος μην αντέχοντας άλλο τα όσα συμβαίνουν μέσα στο κόμμα του, αλλά και βλέποντας τη δυσαρέσκεια των πολιτών να αυξάνεται καθημερινά στο πρόσωπό του, προχώρησε σε αυτή την κίνηση. Δεν ξέρω αν ήταν αναμενόμενη, αλλά οι πιέσεις που δεχόταν τον τελευταίο καιρό, ακόμα και από τους στενούς του συνεργάτες, τον οδήγησαν να υπογράψει πρόωρα την πολιτική του καταδίκη.Είναι σίγουρο πως φεύγει δυσαρεστημένος. Από τη μια γιατί τελικά φάνηκε πολύ μικρός στους εσωκομματικούς του αντιπάλους και στους βαρόνους του κόμματος, από την άλλη γιατί οι πολίτες δεν θα έχουν να θυμούνται τίποτα από τη διακυβέρνησή του, παρά μόνο σκάνδαλα, κουμπάρους, διαφθορά, μηδενικά έργα, ελάχιστα μέτρα υπέρ των μικρομεσαίων και φόρους, που έπληξαν τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Αν και η νίκη του το 2004 σηματοδοτούσε μια νέα αρχή για την Ελλάδα και πάνω στον οποίο- ιδίως οι νέοι- είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο και πιο ευνοϊκό μέλλον, ο Κώστας Καραμανλής αποδείχτηκε τελικά μικρός. Πολύ μικρός. Και έτσι όλοι θα τον θυμούνται σε αντίθεση με τον αείμνηστο θείο του, τον Μεγάλο Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησής του ο Κώστας Καραμανλής είμαι σίγουρος πως είδε την πρωθυπουργία ως ένα παιχνίδι. Στο γεγονός αυτό οφείλεται και ότι μας κυβερνούσε από τη Ραφήνα, μεταξύ hot-dog και playstation. Ωστόσο, τον δικαιολογώ, καθώς όταν ένας άνθρωπος δεν έχει δουλέψει ποτέ στη ζωή του, είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθεί τι σημαίνει δουλειά στα 45 του χρόνια και δη να είσαι πρωθυπουργός μιας χώρας. Φυσικά, όλα αυτά τα πέντε χρόνια η Ελλάδα έκανε τεράστια βήματα προς τα πίσω, αλλά το βασικότερο, έχασε το σεβασμό που είχε ως προς τα άλλα κράτη και οργανισμούς. Ένας σεβασμός που πήγαζε από την Ιστορία μας και τον Πολιτισμό μας, τον οποίο και εκμηδένισε, από την αρχή της θητείας του, όταν είχε αναλάβει ταυτόχρονα και το υπουργείο Πολιτισμού, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων.Άραγε όμως ποιος φταίει που οδηγήθηκε ένας άνθρωπος να γίνει ο πιο αποτυχημένος πρωθυπουργός της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια; Σαφώς οι βαρόνοι της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι του φούσκωσαν τα μυαλά και αγωνίστηκαν για να τον αναδείξουν αρχηγό του κόμματός τους και εν συνεχεία πρωθυπουργό, ώστε αυτοί να μπορούν ανενόχλητοι να μπορούν να διαπραγματεύονται με τη διαφθορά και να πλουτίζουν εις βάρος των πολιτών. Και φυσικά από την άλλη φταίμε εμείς, οι Έλληνες, που τον ψηφίσαμε, ως εναλλακτική λύση, για να φύγει το ΠΑΣΟΚ από την εξουσία, παρόλο που ξέραμε πως το παιδί δεν αξίζει. Επομένως είμαστε άξιοι της μοίρας μας…
Είμαι σίγουρος πως οι Έλληνες δεν έχουν εκνευριστεί τόσο με τον Κώστα Καραμανλή, όσο με όλα τα λαμόγια που βρίσκονται μέσα στο κόμμα του και το έχουν αναδείξει σε μέσο πλουτισμού τους και κάλυμμα για όλες τις βρωμοδουλειές τους. Οι Έλληνες επιρρίπτουν ευθύνες στον πρωθυπουργό γιατί δεν πήρε άμεσα μέσα για να καθαρίσει το κόμμα, γιατί δεν τόλμησε αλλαγές, γιατί δεν νοιάστηκε για την πατρίδα του και τα λαϊκά στρώματα, γιατί γύρω του πάντοτε υπήρχε βρώμα και γιατί τα σκάνδαλα ήταν πάντοτε περισσότερα από τα έργα που είχε να αναδείξει.
Στη διάρκεια του διαγγέλματός του, όταν ανακοίνωσε την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές, ο Κώστας Καραμανλής θύμιζε έναν κουρασμένο και υπερόπτη πρωθυπουργό. Δεν έπεισε. Ήταν σαν να το επιδίωκε, σαν να βλέπει και ο ίδιος την 4η Οκτωβρίου ως τη μέρα εκείνη που θα απελευθερωθεί, θα χαλαρώσει, θα ξεκουραστεί, θα φύγει από πάνω του η ευθύνη, που δεν μπορεί να σηκώσει. Μιλούσε για να πείσει τους Έλληνες να μην τον ψηφίσουν. Και τα κατάφερε.Στο μεταξύ, παντού γίνεται λόγος για νίκη του ΠΑΣΟΚ στις επερχόμενες εκλογές. Είναι δεδομένο, σίγουρο. Μια λευκή επιταγή από τους Έλληνες που την επιτάσσουν κυρίως τα δελτία ειδήσεων. Γιατί όμως να ψηφίσουμε το ΠΑΣΟΚ; Απλά γιατί ως αντιπολίτευση οφείλει να γίνει κυβέρνηση; Δεν το δέχομαι. Και καλό θα ήταν να μην το δεχτεί κανένας Έλληνας.
Στις 4 Οκτωβρίου ψηφίζουμε το κόμμα που έχει πρόγραμμα, που οι λίστες του απαρτίζονται από ανθρώπους με ήθος, που η σοβαρότητα και η μετριότητα χαρακτηρίζει τα στελέχη του και τον αρχηγό του. Στις 4 Οκτωβρίου ας μην ψηφίσουμε ό,τι οι άλλοι θεωρούν ως δεδομένο. Το δεδομένο ας είναι το καλύτερο, όποιο κόμμα κι αν είναι αυτό, για να είμαστε σίγουροι πως θα μας υπηρετήσει αύριο με τον τρόπο που αρμόζει στην Ελλάδα και στους Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου