105 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΜΕΛΑ

ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ...

105 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την νύχτα που έχασε τη ζωή του ο Παύλος Μελάς, ο μακεδόνας αγωνιστής, ο οποίος σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τουρκικό στρατιωτικό απόσπασμα.

Κι όμως, τέτοια ημέρα και δυστυχώς κλειστό παραμένει το σπίτι του Παύλου Μελά στο χωριό που φέρει το όνομά του, στην Καστοριά, καθώς ακόμα πραγματοποιούνται σε αυτό εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης του οικήματος.

Εγώ και η παρέα μου το επισκεφθήκαμε χθες, ωστόσο τίποτα δεν φανέρωνε την επετειακή ημέρα, μιας και υπήρχαν κάτοικοι που είχαν ξεχάσει την ημέρα θανάτου του Μακεδόνα αγνωνιστή Παύλου Μελά.

http://
Σήμερα τηλεφώνησα στο Δήμο για να μάθω εάν πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις προς τιμήν του Παύλου Μελά, αλλά η κοπέλα στην άλλη άκρη της γραμμής απλά μου απάντησε πως: «Ε μάλλον θα καταθέσουν κανά στεφάνι, ξέρω εγώ… Δεν νομίζω να υπάρχουν εκδηλώσεις προς τιμή του Μελά…»

Κρίμα, γιατί η Πολιτεία μπορεί να ξέχασε ή για να το πω καλύτερα μάλλον αποφεύγει να τιμάει πλέον αυτούς που πολέμησαν για την ελευθερία μας, αλλά η τοπική κοινωνία θα πρέπει τέτοιες ημέρες να τις τιμάει ιδιαίτερα.

Για την Ιστορία, οι Τούρκοι είχαν πληροφορίες από τον κομιτατζή Μήτρο-Βλάχο για την παρουσία ελληνικού ανταρτικού σώματος στη Στάτιστα της Καστοριάς. Περικύκλωσαν λοιπόν το χωριό και πολιόρκησαν τα σπίτια στα οποία είχαν οχυρωθεί οι άνδρες του Παύλου Μελά. Ο Μελάς όταν επιχείρησε έξοδο, επικεφαλής των ανδρών του αποσπάσματος του, τραυματίσθηκε θανάσιμα. Σύμφωνα με διηγήσεις συμπολεμιστών του, πριν αφήσει την τελευταία του πνοή, εμπιστεύθηκε το σταυρό του στον αχώριστο συνεργάτη και συμπολεμιστή Νικόλαο Πύρζα, από τη Φλώρινα, για να τον παραδώσει στη σύζυγό του Ναταλία. Το τουφέκι του έδωσε εντολή να δοθεί στον μοναχογιό του.
http://
Ο Κωστής Παλαμάς αφιέρωσε τους παρακάτω στίχους στον ήρωα:
«Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παληκάρι!
Πανάλαφρος ο ύπνος σου, του Απρίλη τα πουλιά Σαν του σπιτιού σου να τ’ ακούς λογάκια και φιλιάΚαι να σου φτάνουν του σκληρού χειμώνα οι καταρράκτεςΣαν τουφεκιού αστραπόβροντα και σαν πολέμου κράχτες,
Πλατιά του ονείρου μας η γή και απόμακρη. Και γέρνεις εκεί και σβείς γοργά.
Ιερή στιγμή. Σαν πιο πλατιά τη δείχνεις και τη φέρνεις σαν πιο κοντά».


Ο Παύλος Μελάς καθιερώθηκε ως σύμβολο του Μακεδονικού Αγώνα, ενώ για τον πρόωρο θάνατό του (ήταν μόλις 34 χρόνων) έκλαψε σύσσωμος ο ελληνισμός. Με την αναγγελία του θανάτου του κινητοποιήθηκε κυβέρνηση και κοινή γνώμη όπως εκείνος ποθούσε. Η τύχη της Μακεδονίας έγινε υπόθεση του κάθε Έλληνα, ενώ χρηματικές εισφορές άρχισαν να συρρέουν στην Αθήνα για την ενίσχυση του αγώνα. Έλληνες από την ελεύθερη και την υπόδουλη Ελλάδα, αλλά και Έλληνες της διασποράς έτρεξαν στην Μακεδονία. Με την συμμετοχή και την υποστήριξη των ντόπιων υπόδουλων Μακεδόνων οργάνωσαν και πύκνωσαν ένοπλα ανταρτικά σώματα για να αντιμετωπίσουν και να εξουδετερώσουν τον τριπλό εχθρό: τους Βούλγαρους κομιτατζήδες, τον τούρκο δυνάστη και το ρουμανικό κομιτάτο.

Οι Μακεδονομάχοι, παρ’ όλες τις αντιξοότητες με υπεράνθρωπους αγώνες και απερίγραπτες θυσίες διέσωσαν τον ελληνισμό από τον αφανισμό και τον διαφύλαξαν. Η ύπαιθρος ανάσανε ανακουφισμένη από την φοβερή δοκιμασία, ενώ το αίσιο αποτέλεσμα του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908) καλλιέργησε και προετοίμασε πρόσφορο έδαφος για τους απελευθερωτικούς πολέμους του 1912 και 1913.