Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ, ΝΕΑ ΑΡΧΗ!

ΤΟ ΠΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ...

Ένα πρόβλημα υγείας, σχετικά με την όρασή μου, με έκανε τον τελευταίο χρόνο να αναθεωρήσω πολλά πράγματα στη ζωή μου, μα κυρίως με έφερε πιο κοντά στους δικούς μου ανθρώπους. Με βοήθησε να δω ποιοι είναι οι πραγματικοί μου φίλοι, να καταλάβω πως η ομορφιά της ζωής είναι σε μικρά, καθημερινά πράγματα που μέχρι χθες τα θεωρούσα ασήμαντα και να επαναπροσδιορίσω πολλά πράγματα, κυρίως ως προς το νόημα της ζωής, του αγαθού της υγείας και της σχέσης μου με τους υπόλοιπους ανθρώπους.

***

Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην σπαταλάω πλέον τις ώρες μου μπροστά στον υπολογιστή, ούτε σε ανούσια πράγματα και δεσμεύτηκα στους αγαπημένους μου ανθρώπους οι μέρες μας πλέον να είναι πιο «παρεΐστικες», πιο γεμάτες, πιο ουσιαστικές και πιο γλυκές, με κουβέντες, καφεδάκι, βολτούλες, ταξιδάκια και φυσικά λιγότερο άγχος.

***

Έρχεται τριήμερο και τα χιονοδρομικά κέντρα μας περιμένουν! Το πρόγραμμα είναι τόσο γεμάτο! Καλό τριήμερο λοιπόν, και καλή αρχή! Σας ξαναβρίσκω μετά από τόσους μήνες, όλους εσάς που με τα e-mail σας μου δείξατε την αγάπη σας, αν και πολλούς από εσάς ούτε καν γνωρίζω. Ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι τόσο λίγο…

***

Ευχαριστώ τον γιατρό μου, που με παρακολουθεί και μου δίνει πάντα κουράγιο και δύναμη, ευχαριστώ τους γιατρούς και το προσωπικό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης για τη συμπάθεια που μου δείξανε, το χαμόγελό τους και την γλυκύτητα με την οποία αντιμετώπισαν τόσο εμένα, όσο και όλους τους υπόλοιπους ασθενείς, ευχαριστώ τους κουμπάρους μου, σε Θήβα και Αθήνα, που μου στάθηκαν και στέκονται πάντα στο πλευρό μου, ευχαριστώ την οικογένεια μου και τους φίλους μου (ιδίως τον Βάιο και την Λίτσα από την Αλεξανδρούπολη) που συμμερίζονται την αγωνία μου, ευχαριστώ τους συναδέλφους μου στη δουλειά, για την κατανόησή τους και όλα τα στελέχη της υπέροχης εταιρίας που έχω την τιμή να εργάζομαι, τέλος ευχαριστώ από τα βάθη της ψυχής μου τους δύο αγγέλους της ζωής μου, που πάντα με την αγάπη τους έδιωχναν μακριά τον φόβο και τη στεναχώρια από πάνω μου. Ίσως τους χρωστάω τη ζωή μου…

***

Και η ζωή συνεχίζεται! Φιλιά σε όλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια: